"Islamski Terorizam" Kao Paravan Za Kršćanski Terorizam

Otkad je kršćanstvo postalo legalno, znači nakon Rimskog imperijalnog edikata 315. godine počelo je uništavanje nekršćanskih hramova, te je postalo sasvim normalno, ako ne i pohvalno ubijanje nekršćanskih sveštenika i samih nekršćana. Između 315 i 600-te godine ubijeno je na stotine hiljada nekršćana, a sve u ime kršćanstva. Razoreni su hramovi u Aedeanu, Golgoti, Heliopolisu, Libanonu, itd. Kršćanski imperator Teodorius (408-450) naredio je čak ubijanje i nekršćanske djece. Početkom čertvrtog stoljeća kršćani su ubili filozofa Sopatrosa i to na zahtjev kršćanskih crkvenih autoriteta. Hipatija iz Aleksandrije, poznati filozof tog doba, iskasapljena je do smrti komadima keramike, a po naredbi kršćanskog sveštenika Petra koji je predvodio gomiliu za linčovanje. Imperator Karl Šarlemanj je 782. godine naredio da se odsijeku glave 4.500 Saksonaca koji nisu htjeli da budu konvertirani na kršćanstvo. Seljaci okruga Steding u Njemačkoj, njih jedanaest hiljada, muškarci, žene i djeca, pobijeni su samo zato što nisu mogli platiti porez Katoličkoj crkvi. Krstaši su do 15. stoljeću uništili 1.019 nekršćanskih hramova i 17.087 sela pobivši svo stanovništvo.

 

Krvlju su natopljeni svi pravci nastupanja i povlačenja kršćanskih vojnika u krstaškim ratovima u periodu od 1095 do 1291. godine. Samo do januara 1.098. godine uništeno je 40 velikih i 200 manjih nekršćanskih gradova, a o broju ubijenih se samo može nagađati. Kada su krstaši okupirali Antiohiju u Turskoj pobili su preko 130.000 nekrišćanskih muškaraca, žena i djece, uglavnom muslimana. Jeruzalem je osvojen 15.7.1099. godine i tu su krstaši poubijali preko 60.000 nekršćana, znači muslimana i jevreja. Smatra se da su nekršćani imali preko milion žrtava samo u Prvom krstaškom ratu. Nakon bitke kod Askalona, 12.8.1099. godine pobijeno je oko 200.000 hiljada nekršćana, muškaraca, žena i djece. Da ne duljim, historičari katoličke crkve tvrde da je u toku križarskih ratova pobijeno samo oko 20 miliona nekršćana, a ne oko 40 miliona kako tvrde neki drugi stručnjaci.

 

U širenju kršćanstva glavom su platili na hiljade Manihejaca širom Rimske imperije. Posebno su bila brutalna iživljavanja nad Katarima (Albigenzima) koji su sebe smatrali dobrim kršćanima, ali nisu ni po koju cijenu htjeli prihvatiti vlast i autoritet Rimske katoličke crkve, njene enormne poreze i zabranu kontrole rađanja. Nakon naređenja pape Inocenta III u Beziersu (današnja Francuska) 22.7.1209. godine pobijeno je oko 70.000 Katara. Klaonica se onda preselila u Carcassonne gdje je 15.8.1209. godine pobijeno oko 20.000 Katara. To istrebljenje je trajalo sve do 1324. godine kada su na lomačama spaljeni zadnji Katari. Historičari katoličke crkve smatarju da je ubijeno najmanje milion Katara. Druge heretičke zajednice, kao naprimjer Valdenzijani, Paulikijani, Runkarijani, Jozefiti i ostali su potpuno uništene, odnosno pobijene.

 

Ako se okrenemo inkviziciji, s posebnom napomenom da je aktualni papa bio rukovoditelj inkvizicije koja i danas postoji u tijelu Katoličke crkve, možemo doći do jezivih saznanja. Naprimjer, španski inkvizitor Torkvemada (Torquemada) odgovoran je za spaljivanje 10.220 nekršćana. Jan Hus koji je bio samo kritičar papinog bogaćenja, rasipništva, crkvenih poreza i prodaje oproštajnica od grijehova ili indulgencija završio je na lomači 1415. godine. Mihael Satler (Michael Sattler) vođa baptističke zajednice, spaljen je na lomači u Rottenburgu u Njamačkoj, 20.5.1527. godine. Univerzitetski profesor Hubmajer spaljen je na lomači u Beču, 1538. godine. Đordano Bruno, dominikanski sveštenik, spaljen je na lomači u Rimu 17.2.1600. godine. Sve u ima Boga, križa i vjere.

  

Od početka kršćanstva pa do 1750. godine spaljeno je osam stotina hiljada žena koje su od inkvizicije proglašene vješticama.

 

U petnaestom stoljeću u krstaškim ratovima protiv sljedbenika Jana Husa, takozvanih husita, pobijeno je nekoliko desetina hiljada ljudi. 1568. godine španski inkvizicioni sud donio je naredbu za uništenje 3 miliona nekršćana, uglavnom muslimana i jevreja, u Španiji. 1572. godine u Francuskoj je ubijeno oko 20.000 hugenota i to po direktnom naređenju pape Pija Petog. U sedamnaestom stolječu katolici su izmasakrirali Gasparda de Coligny-a, francuskog protestantskog lidera. Katolička rulja mu je odsjekla glavu, ruke, noge, uši, izvadila oči, a na kraju su mu odsjekli i genitalije. U istom vijeku katolici su uništili grad Magdeburg u Njemačkoj i pri tome ubili preko 30.000 protestanata. Pjesnik Fridrih Šiler je opisao scene o preko pedeset mladih žena kojim su u crkvi odsječene glave, a djeca su im ostavljena na prsima da pokušavaju izsisati još nešto mlijeka iz dojki svojih mrtvih majki. U Tridesetogodišnjem ratu katolici su prepolovili protestantsku populaciji, ubivši na stotine hiljada ljudi, žena i djece i to uglavnom u Njemačkoj. Sve u ima Boga, križa i vjere.

 

Prva sinagoga je spaljena 377. godine na komandu biskupa Inocenta iz Dertona u Sjevernoj Italiji. 694. godine muslimani i jevreji Toleda u Španiji su potpuno opljačkani i tjerani da svi silom pređu na kršćanstvo. Proganjanje jevreja i muslimana su se nastavila, a 1010.godine biskup iz Limoža u Francuskoj je naredio da se pobiju svi Jevreji koji nisu do tada prešli na kršćanstvo. 1096. godine ubijeno je 12.000 Jevreja u Wormsu, Maincu, Dortmundu, Trieru, Mecu, Koelnu, Regensburgu i Pragu. 1147. godine pobijeno je hiljade jevreja u Francuskoj. 1290. godine katolici su pobili 11.000 jevreja u Poljskoj. 1348. godine svi preostali jevreji Basela i Strasbura spaljeni na lomačama, njih oko 2.000. 1349. godine u oko 350 gradova u Njemačkoj pobijeni su skoro svi preostali jevreji, te neki historičari smatraju da je u toj jednoj godini pobijeno više jevreja u ime kršćanstva, nego što je u toku 200 godina predkršćanstva pobijeno kršćana u Rimskom carstvu. 1389. godine pobijeno 3000 jevreja u Pragu. 1391. godine u Sevilji pobijeno 4.000 jevreja, a dvadeset i pet hiljada je prodano kao roblje, a sve po naredbi biskupa Martineza, s napomenom da je sav prihod od prodanog roblja pripao Katoličkoj crkvi. 1648. godine katolici su pobili oko 200.000 Jevreja u Poljskoj. Sve u ima Boga, križa i vjere.

 

Ako se osvrnemo na kolonizaciju Amerike, Afrike i drugih prostora, vidjeće se da je kršćanstvo i te svoje puteve ostavilo zatrpane milionima nekršćanskih lješeva. Gdje god da je došao Kolumbo je postavljao križeve naglašavajući da je križ znak da su novoosvojeni prostori vlasništvo njegovih katoličkih patrona u Španiji.

Nisu kršćani ubijali samo nožem, sabljom, puškom, vješalima ili lomačom. Oni su sa sobom donijeli male boginje koje su uništile oko dvije trećine nativne populacija i to prije nego što su nastala prava klanja ostatka stanovništva. Kralj naroda Arawak, Hatuej, najprije je uspio izbječi poniženje i smrt, ali je ipak kasnije na prevaru uhvaćen i spaljen na lomači. Kada su ga franciskanci vodili prema lomači ubjeđivali su ga da u tim zadnjim momentima pređe u katoličku vjeru, objašnjavajući mu da kao katolik ipak ima velike šanse da ode u raj, umjesto kao nevjernik u pakao, kralj Hatuej im je odgovorio: “Ako je raj mjesto gdje idu kršćani, tada ja radije biram pakao.” Katolici su uništili najveći dio populacija Karipskog otočja, a one koji su preživjeli odveli su kao roblje. Karipsko otočje je prije dolaska Kolumba 1492. godine imalko oko osam miliona stanovnika, a 1496. godine ih je bilo samo dva i pol miliona.

 

Kortez, Pizaro i DeSota su do kraja šesnaestog stolječa u Južnoj Americi pobili oko 60 miliona domorodaca nevjernika, a sve u ime Boga i vjere. Da se ne pominju strahote kojim su bili izloženi Indijanci Sjeverne Amerike, koji su danas praktički pod zaštitom države, kao i bizoni, a još manje strašni zločini koje su počinili kršćanu u Australiji nad Aboriđanima. Istina je da papir trpi sve, ali trebale bi stotine i stotine, ako ne i hiljade stranica da se opišu zločini učinjeni u ime Boga, križa i kršćanstva.

 

Zbog već prevelike dužine ovog teksta samo ovlaš ističem strašne zločine koje su kršćani izvršili u Kini, Indiji, Japanu, Vijetnamu, Koreji, Ruandi, krstaškom ratu u Bosni, te koje sada vrše u krstaškim ratovima u Iraku i Afganistanu. Samo sada se krstaški ratovi više tako ne zovu, već opravdane akcije usmjerene protiv islamskog terorizma.

 

Kršćani nemaju više šanse da ubijaju baptiste, evangeliste, luterane, adventiste, Jehovine svjedoke ili, ne daj bože, jevreje. Sada su došli na red muslimani cijelog svijeta, a islam se sve javnije proglašava terorističkom religijom. No, ovaj pregled samo pojedinih masovnih zločina provedenih u ime Boga, križa i kršćanstva jasno ukazuje da su tu oko nas i svugdje nikad usnuli kršćanski ultradesničari koji su ogrezli u ubijanju, koji ubijaju i koji neskriveno najavljuju da će ubijati, a sve s Bogom i križem u ustima i srcu, a s oružjem u rukama.

 

Inače, kada mi danas bilo koji kršćanin počne mudrovati i prosipati pamet o moralnosti i moralu, meni dođe da povraćam.

 

A šta, na kraju, poručiti maturantima kojekakvih franjevačkih gimnazija u Visokom? Oni mogu maturirati, ali ipak ostaju nezreli. Lupetaju o islamu, a o njemu znaju samo ono što im se u provincijalne glavuše ulije kroz antiislamske televizijske emisije i napise u novinama. Oni kršćani koji su svjesni da je njihova vjera prolila mora nevine krvi u borbi za vjersku dominaciju u svijetu i koji poznaju dobro islam, znaju da je islam u poređenju sa kršćanstvom vjera maslinove grančice, bijeli golub vijesnik mira kojem svaki musliman teži i treba da teži. Vjerski terorizam i ultradesničarstvo nisu izmislili muslimani, već kršćani. Ako i postoje grupe terorista koji se samoproglašavaju muslimanima, znajmo da su oni sve što čine naučili od kršćana, pa podosta toga i od jednog dijela globalnog jevrejstva.